Έχει ειπωθεί ότι ο κινηματογράφος έχει πεθάνει έως τώρα δύο φορές : μία όταν έγινε από βωβός ομιλών και μία όταν από ασπρόμαυρος εξελίχθηκε σε τεχνικολόρ. Υπερβολές θα πείτε. Ίσως... Γιατί όμως όταν προσπαθούμε να ανασύρουμε απο τη μνήμη μας σπουδαίες ταινίες, γυρνάμε πάντα τουλάχιστον 20 χρόνια πίσω;
Τέλος πάντων, επί του πρακτέου τώρα. Ελέω καλοκαιριού μια πρόταση 10 ταινιών (με χρονολογική σειρά), που έχει σημασία να διαβαστεί με ερευνητική και παιχνιδιάρικη διάθεση... Ξεκινάμε λοιπόν :
1) The Third Man (1949) του Carol Reed
Ένας ξένος (Joseph Cotten) προσπαθεί να ανακαλύψει τί κρύβεται πίσω από το θάνατο(;) ενός παλιού του φίλου σε μια μεταπολεμική Βιέννη. Όμως αυτό είναι το πρόσχημα για μια ταινία με φως και σκιές που εναλλάσσονται, με την εμβληματική μορφή του Orson Welles, να εκστομίζει μερικές απο τις ωραιότερες ατάκες που έχουν ακουστεί στην ιστορία του σινεμά.
2) Seven Samurai (1954) του Akira Kurosawa
Ένα χωριό απειλείται απο ληστές και οι κάτοικοί του προσλαμβάνουν επτά Σαμουράι για να τους υπερασπιστούν. Σκηνές μάχης που έχουν αντιγράψει πολλοί (π.χ. το Braveheart του Mel Gibson), ελάχιστοι διάλογοι, σ’ αυτό το ασπρόμαυρο αριστούργημα του Kurosawa, εμποτισμένο με την ιαπωνική φιλοσοφία, ¨πατώντας¨ συνάμα στη φόρμα ενός παραδοσιακού γουέστερν.
3) The Searchers (1956) του John Ford
Ένας βετεράνος του εμφυλίου (John Wayne), αναζητά τη χαμένη του ανιψιά που έχει απαχθεί απο Ινδιάνους, σε ένα ανεπανάληπτο αντιηρωικό γουέστερν, που έκανε τον Orson Welles να αναφωνεί ¨Ford, Ford, Ford¨, όταν τον ρωτούσαν ποιοι είναι οι 3 πιο αγαπημένοι του σκηνοθέτες. Προσέξτε απλώς το τελικό πλάνο, ορισμό του φτωχού και μόνου καουμπόυ...
4) Chinatown (1974) του Roman Polanski
Ένας ξεχωριστός ιδιωτικός ντετέκτιβ (Jack Nicholson), ερευνά μια ¨περίεργη¨ υπόθεση με επίκεντρο μια εκθαμβωτική Faye Dunaway στην Chinatown του Los Angeles, σε ένα φιλμ που –μάλλον- σηματοδοτεί το τέλος των φιλμ νουάρ, ειδωμένο μέσα απο τη ματιά του ¨πειραγμένου¨ Roman Polanski, γεμάτο ίντριγκες, ανατροπές και ένα συγκλονιστικό φινάλε που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό.
5) Apocalypse Now (1979) του Francis Ford Coppola
Ένας λοχίας (Martin Sheen), αναλαμβάνει την αποστολή να εξουδετερώσει έναν πρώην Στρατηγό (Marlon Brando) που έχει αποσυρθεί με την ομάδα του στην άκρη της ζούγκλας. Η ταινία -που παρολίγο να καταστρέψει τη καριέρα του Coppola- ¨μιλάει¨ καλύτερα απο όλες τις ταινίες για τον παραλογισμό του πολέμου και σε ¨στοιχειώνει¨ μια για πάντα, είτε όταν τα αμερικάνικα απάτσι επιτίθενται υπό τους ήχους του Wagner, είτε όταν το ¨The End¨ των Doors συνοδεύει τον παροξυσμό και την αλλοτρίωση του Sheen.
6) Raging Bull (1980) του Martin Scorsese
Η ιστορία του Jake LaMotta, η άνοδος και η πτώση λόγω των δαιμόνων που τον κατέτρυχαν. Ένα απρόμαυρο αριστούργημα –η καλύτερη ταινία του Scorsese κατ’ εμέ- όπου θέλεις δε θέλεις ακολουθείς τις διακυμάνσεις της ζωής του ήρωα, παγιδευμένος και εσύ στη ζωή του. Ο De Niro ¨πήρε¨ 30 κιλά σε μύες(!) για την ταινία, αποδίδοντας αξεπέραστα τον LaMotta, σε μια ερμηνεία-σταθμό που δίκαια τιμήθηκε με όσκαρ Ά ανδρικού ρόλου.
7) Brazil (1985) του Terry Gilliam
Ένας εργαζόμενος ανθρωπάκος (Jonathan Pryce), γρανάζι μιας φανταστικής γραφειοκρατίας, γίνεται στόχος της, εξαιτίας παρανοήσεων. Εκπληκτικό φιλμ, που διαδραματίζεται σε ένα φουτουριστικό μέλλον, μια αλληγορία για τους ανθρώπους και τα κοινωνικά άδικα και παράλογα συστήματα λειτουργίας που επινοούν, μια ταινία που όταν κυκλοφόρησε, ελάχιστοι την πήραν στα σοβαρά, πολύ απλά γιατί δεν την κατάλαβαν!
8) Do The Right Thing (1989) του Spike Lee
Μια γειτονιά του Brooklyn, μια καυτή μέρα του καλοκαιριού, γίνεται η αφορμή για ένα έξοχο και επίκαιρο σχόλιο πάνω στις διαφυλετικές σχέσεις των ανθρώπων στις ΗΠΑ, που κάθε τόσο ¨μυρίζουν¨ μπαρούτι. Με έξοχους ηθοποιούς (John Turturro, Danny Aiello μεταξύ άλλων), η ομολογουμένως καλύτερη ταινία ενός κατά τα άλλα άνισου σκηνοθέτη.
9) Barton Fink (1991) του Joel Coen
Ένας φέρελπις θεατρικός συγγραφέας (John Turturro), προκειμένου να απομονωθεί για να γράψει ένα κινηματογραφικό σενάριο, βρίσκεται σε ένα απόμερο χολιγουντιανό ξενοδοχείο. Μόνο που έχει γείτονα τον John Goodman... Όλα αυτά είναι απλώς το έναυσμα για να ξεκινήσει το ¨παιχνίδι¨ των αδερφών Κοέν. Λίγο νουάρ, γεμάτο σινεφίλ αναφορές, μια κόλαση του Δάντη μπροστά στα έκπληκτα μάτια σας. Ή θα το λατρέψετε ή θα το μισήσετε...
10) Shortcuts (1993) του Robert Altman
Μέσα απο τις σπονδυλωτές ιστορίες κατοίκων του Los Angeles (διάρκειας περίπου τριών ωρών παρακαλώ!), ο Altman με πρόσχημα διηγήματα του Raymond Carver και με μια πλειάδα σπουδαίων ηθοποιών (Tim Robbins, Jack Lemmon, Julianne Moore), καταθέτει ένα φιλμ που πραγματεύεται την καθημερινότητα των ηρώων της με κυνισμό και απολαυστικό ¨μαύρο¨ χιούμορ, απόλυτα συνυφασμένη και χαρακτηριστική της δεκαετίας των ‘90s.
Καλή θέαση
Batigoal
Ωραίες ταινίες. Άμα σου πω δν έχω αξιωθεί να δω ούτε μία...
ReplyDeleteΣτο πρόγραμμα λοιπόν
Και εγώ το ίδιο. Οποία ξεφτίλα αισθάνομαι.
ReplyDeleteΠολύ καλή λίστα όντως...
ReplyDelete