Όλοι εμείς, η γενιά των 30something, μεγαλώνοντας στην Ελλάδα αποκτήσαμε –εκτός όλων των άλλων- και ορισμένες αθλητικές καταβολές και σταθερές.
Είμαστε η γενιά που ορμώμενοι απ’το θρυλικό Eurobasket του 1987, μάθαμε τα μυστικά της ¨πορτοκαλί¨ μπάλας (¨σπυριάρας¨ κατ’ άλλους), όμως στο διηνεκές του χρόνου μας έμεινε μια συνήθεια : να αγαπάμε την εθνική ομάδα μπάσκετ, την ¨κορωνίδα¨ του ελληνικού αθλητισμού που μαζί με τις εθνικές ομάδες υδατοσφαίρισης, έχουν προσφέρει τις μεγαλύτερες επιτυχίες στα ομαδικά αθλήματα.
Τί να πρωτοθυμηθώ; Το ασημένιο στο Ζάγκρεμπ το ’89 με την ¨μυθική¨ εμφάνιση του ανυπέρβλητου Νίκου Γκάλη στον ημιτελικό να κατατροπώνει κοτζάμ Σοβιετική Ένωση των Σαμπόνις, Μαρτσουλιόνις και σία; Το χρυσό στο Βελιγράδι το 2005 με την ανατροπή του ¨αιώνα¨ στον ημιτελικό με τη Γαλλία και την ¨πλάκα¨ που κάναμε στους Γερμανούς του Νοβίτσκι στον τελικό με τον Παπαλουκά να θυμίζει -sic- Μάτζικ Τζόνσον; Το έπος στη χώρα του ¨ ανατέλλοντος ηλίου ¨ το 2006, όπου βάλαμε 101 πόντους στους Αμερικάνους των Τζέιμς, Ουέιντ, Καρμέλο, ούσα η μεγαλύτερη εμφάνιση –οποιασδήποτε- ελληνικής ομάδας όλων των εποχών; Ή το χάλκινο μετάλλιο το 2009 στο Κατοβίτσε, με σημαντικότατες απουσίες όπου όλοι μας είχαν χαμένους από χέρι;
Μια ομάδα –διαχρονικά- με ¨μέταλλο¨, που δεν παραδίδει ποτέ τα ¨όπλα¨(θυμηθείτε απλώς την επική ανατροπή με τη Σλοβενία στο Eurobasket του 2007 στην Ισπανία), με παίκτες προσωπικότητες που όμως βάζουν το ¨ εγώ ¨ τους στην υπηρεσία του συνόλου.
Και φέτος τί γίνεται;, ευλόγως αναρωτιέστε.
Ενόψει Eurobasket λοιπόν (31 Αυγούστου το πρώτο τζάμπολ στη Λιθουανία) τα πράγματα δεν είναι και τόσο ευοίωνα. Με νέο coach (Ζούρος) μέλος της νουβέλ βαγκ των ελλήνων προπονητών να βρίσκεται απέναντι στη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του –φευ-, χωρίς όμως σημαντικότατα όπλα στη φαρέτρα του. Μετρήστε απουσίες : Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Σπανούλης, Μαυροκεφαλίδης, Τσαρτσαρής, Περπέρογλου και (επί του πιεστηρίου) εσχάτως ο Σοφοκλής Σχορτσιανίτης.
Το ζητούμενο σε αυτό το τουρνουά που σημειωτέον όλες οι ομάδες επιστρατεύουν ό,τι καλύτερο (Νοβίτσκι, Γκασόλ, Πάρκερ θα δώσουν το παρών μεταξύ άλλων) διαθέτουν ελέω lockout στο NBA, είναι η είσοδος στην εξάδα, που οδηγεί στο προολυμπιακό τουρνουά με έπαθλο ένα εισιτήριο για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου!
Μεγάλο το κίνητρο λοιπόν και παρά τις τεράστιες απουσίες κάτι μου λέει πως οι ¨παλιοί¨ Φώτσης, Μπουρούσης, Ζήσης θα οιστρηλατήσουν και τους νεότερους Καλάθη, Κουφό, Βασιλειάδη ¨ πουλώντας ακριβά το τομάρι τους¨, με ¨σκυλίσια¨ άμυνα, έμφαση στο pick ’n’ roll, γρήγορο μπάσκετ χωρίς κόμπλεξ απέναντι σε οποιονδήποτε, γιατί διάολε πώς να το κάνουμε;, έχουν την τιμή να υπηρετούν μια πραγματικά μεγάλη δύναμη του παγκοσμίου basketball, την επίσημη αγαπημένη, την εθνική Ελλάδος!
Batigoal
Απλά ανατρίχιασα!!!
ReplyDelete