Tuesday 2 August 2011

To AGreekAbroad παρουσιάζει στα Coming Soon Part 2

Καθήσαμε και το σκεφτήκαμε... Βάλαμε το κεφάλι μας κάτω και λέμε: Τί λείπει από το γης μαδιάμ του μπλογκ μας; Ε και μόνο δυό πράματα βρήκαμε α) τα αθλητικά για να καλύψουμε και τoν αντρικό πλυθησμό και β) ένα φτερό στο κεφάλι! Γιατί απόλα τ'άλλα έχουμε!

Ξεκινάμε λοιπόν με τα αθλητικά για τώρα και το φτερό στο κεφάλι θα το κοτσάρουμε μιά άλλη μέρα, να'χουμε και κάτι να σας κρατήσουμε σε σασπένς ντε!

Το κείμενο σήμερα είναι απο τον φίλο Μπιλ, άλλον έναν γνωστό άγνωστο της παρέας.... Enjoy...




Glory, glory Man Utd!

Ήταν ένα απόγευμα Σαββάτου, Μάιος του 1985, συνηθισμένο κατά τα άλλα. Όπου να΄ναι τελείωνε η σχολική χρονιά και περιμέναμε τις καλοκαιρινές διακοπές ως μάννα εξ ουρανού. Εκείνο όμως το απόγευμα ήταν τελικά διαφορετικό. Ήμουν ¨καρφωμένος¨ στην T.V. περιμένοντας πώς και πώς να ξεκινήσει ο τελικός του κυπέλλου Αγγλίας. Ήδη όλη τη χρονιά είχα μπει στο κλίμα του αγγλικού ποδοσφαίρου απο τις σαββατιάτικες μεταδόσεις της –αλήστου μνήμης- ΕΤ2! Πάντα σε περιγραφή Γιάννη Αργυρίου (παχύ μουστάκι, με μια φωνή όλο έκπληξη και δέος για τα τεκταινόμενα!), είχα γνωρίσει αυτόν τον  ακόμα τότε άγνωστο κόσμο.
Everton-Man Utd λοιπόν, με την Everton πανίσχυρη και ήδη πρωταθλήτρια και τους ¨μπέμπηδες¨ μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας καθ’όλη τη σεζόν, περιμένοντας τον τελικό ως ευκαιρία εξιλέωσης για μια μέτρια χρονιά. Παιχνίδι για γερά νεύρα σε ένα κατάμεστο Wembley που στα μάτια μου φάνταζε ως η ...ποδοσφαιρική  Χαναάν!
Το ματς οδηγήθηκε στην παράταση κυρίως λόγω του ξανθομπάμπουρα Bailey που είχε ορθώσει τείχος μπροστά απο τα γκολπόστ της Man Utd. Η Everton ανώτερη, όμως οι κόκκινοι διάβολοι με μπροστάρη τον αρχηγό Robson σε ρόλο...Ελ Σιντ αμύνονταν σθεναρά. Και ξάφνου γίνεται το απρόβλεπτο : ένας πιτσιρικάς ονόματι Norman Whiteside πετυχαίνει ένα εξαιρετικής ακρίβειας γκολ με αριστουργηματικό πλασέ στο 110’ λεπτό του αγώνα νικώντας τον έμπειρο Southall και στέλνοντας τους οπαδούς των κόκκινων διαβόλων στα ουράνια! Μαζί τους πανηγύριζα και εγώ σαν μικρό παιδί (ηλίθιε, μικρό παιδί ήσουν!) εντελώς ενστικτωδώς, μάλλον απο μια φυσική ροπή να υποστηρίζω τον λιγότερο δυνατό. Αυτό ήταν !
Απο τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Οι ¨μπέμπηδες¨, πρωταγωνιστώντας με μια πλειάδα τεράστιων παικτών (Hughes, Cantona, Schmeichel, Beckham, Keane, Giggs, ορισμένοι εξ αυτών) πήραν αμέτρητα πρωταθλήματα, κύπελλα, μέχρι και δύο Champions League. Όμως στα δικά μου παιδικά τότε μάτια, εκείνος ο τελικός κυπέλλου έχει χαραχτεί ανεξίτηλα, θυμίζοντάς μου μια εποχή που ακόμη το ποδόσφαιρο ήταν γιορτή...

Batigoal

2 comments:

  1. Εγώ απο την άλλη ακόμα θυμάμαι το γκόλ του Μάρκο Βαν Μπάστεν στον τελικό του Euro το 88 με την Σοβιετική Ένωση. 12 ετών παιδάκι καρφομένος σε μια 14άρα παλιά τηλεόραση στο εξοχικό στα Μεσσάγγαλα ντάλα μεσημέρι. Έβλεπα το ρεπλέι ξανά και ξάνα και προσπαθούσα να καταλάβω πώς το έκανε. Μετά το μάτς όλλα τα παιδιά τις γειτονιάς βγήκαν με μια μπάλα παραμάσχαλα στο δρόμο να παίξουν. 23 χρόνια μετά, πού και πού χώνομαι στο YouTube καί βλέπω το γκόλ, οχι τοσο για να δώ το γκόλ αλλα γιατί μου φέρνει αναμνήσεις απο εκείνο το καλοκαίρι.

    Van Basten Goal, Euro 88

    Bill ελπίζω να παίζεις μπάλα μιας και εδώ το έχουμε καθιερομένο κάθε Πέμπτη να το κουτουλάμε το τόπι. Και απο γήπεδα και πάρκα να φάνε και οι κότες. Α και να μην ξεχάσω το Pro Evolution.

    Άντε και ζόν κλανιόν

    ReplyDelete
  2. Μπα Pro Evolution δεν ξέρει ο Bill(Batigoal) αν και ξόδεψα ατελείωτες ώρες να τον εκπαιδεύσω.Ούτε από μπάλα σκαμπάζει και πολλά.Μπασκετικός είναι αν και ο Νικ Γκάλης του άφησε πολλά ψυχικά τραύματα στην παιδική του ηλικία!!! :P

    ReplyDelete

back to top