Wednesday 9 January 2013

Farewell...

Ένας πολύ καλός φίλος ‘έφυγε’. Έμφραγμα είπαν. Μετά δύο εγκεφαλικά είπαν. Ετών? 37. Καταχρήσεις? 0.  Τσιγάρο? Κάμποσο. Άγχος? Απεριόριστο. Στην Ελλάδα του σήμερα, για αυτούς που δεν αυτοκτονούν, υπάρχει και άλλος δρόμος. Αυτός της προδωμένης καρδιάς. Δεν σου αρέσει? Δεν πειράζει. Έχω πολλή πραγμάτεια για εσένα να διαλέξεις. Έχω καρκίνο στο στομάχι σε τιμή ευκαιρίας. Έχω δύο καταθλίψεις στην τιμή της μίας. Με μια κρίση πανικού, σου δίνω άλλη μια μισοτιμής. Ωω, περίεργος είσαι αδερφάκι μου.  Δεν πειράζει. Αργά ή γρήγορα θα διαλέξεις κάτι απο την πραγμάτεια μου. Όλοι μου οι πελάτες ‘έφυγαν’ πολύ ικανοποιημένοι με το εμπόρευμά μου.
Πολύ άγχος ο φίλος μου. Προσπαθούσε. Ώριμος σπουδαστής, μπας και βρει καμιά δουλειά. Τον κοροιδεύαμε εμείς. Άρχισαν οι κρίσεις πανικού. Μετά οι αγοραφοβίες. Και μετά το άγχος. Πολύ άγχος. Και έτσι είναι όλοι μου οι φίλοι. Αγχωμένοι. Και η οικογένειά μου. Όλοι αγχωμένοι. Και οι φίλοι των φίλων μου και οι οικογένειες των φίλων μου. Και οι φίλοι της οικογένειάς μου. Όλοι αγχωμένοι. Θα ακολουθήσουν και άλλοι τον φίλο μου. Ε?
 Με νευριάζουν οι ζώντες όταν ακούνε ότι κάποιος πέθανε που αρχίζουν τα ‘να προσέχετε, να μην αγχώνεστε’ και τα ‘μην καπνίζετε, μη  τρώτε ότι να’ναι’. Και ο φίλος μου? Θα γυρίσει πίσω? Ε? Η οικογένειά του έδωσε τα όργανα. Όχι την καρδιά, αυτή ήταν χαλασμένη. Θα την πάρει μαζί του.
Αύριο το πρωί, για τελευταία φορά θα ‘ανέβει’ τον γεμάτο στροφές δρόμο απο τα Γρεβενά στη Ροδιά. Δε θα ξαναπιούμε τσίπουρα. Δε θα ξανανακατωθούμε στα Ανακατωσάρια. Και ακόμα βουίζει η φωνή του μέσα στο κεφάλι μου : Αφροδιτούλα, μην αγχώνεσαι Αφροδιτούλα. Να με καλμάρει όταν μετακόμιζα για πολλοστή φορά και για πολλοστή φορά είχε έρθει να βοηθήσει. Αλλά δεν άκουγε αυτά που ο ίδιος έλεγε. Δυστυχώς. Δεν είμαι μόνο στενοχωρημένη. Είμαι θυμωμένη. Εξοργισμένη. Με την Ελλάδα που σκοτώνει τα παιδιά της. Και ανησυχώ για τον αν θα έχουν ένα νόμισμα έστω να πληρώσουν το βαρκάρη. Μη μείνουν οι βασανισμένες ψυχές για πάντα βασανισμένες και περιπλανώμενες.

Εις το επανιδείν φίλε μου. Και όταν περάσω και εγώ στην αντίπερα  όχθη θα ψάξω να σε βρω. Να πιούμε κανένα τσιπουράκι και να κοροιδέψουμε τους ζωντανούς που δεν ξέρουν πως να ζήσουν τις ζωές τους.

Α.Κ.
Bliss you all

No comments:

Post a Comment

back to top