Σα βγεις στον πηγαιμό

Έχω πολλά να σου γράψω.

Για το ταξίδι.

Για το πως κίνησα για Ηγουμενίτσα μέσα στο ξημέρωμα κουτουλώντας απο τη νύστα με ένα αμάξι αλλού να πατάει και αλλού να βρίσκεται απο το βάρος, το ατελείωτο ταξίδι με το πλοίο μέχρι τη Βενετία, τα υπέροχα κανάλια της, την παραμυθική Φλωρεντία με την περιρρέουσα κουλτούρα της, την κεκλιμένη Πίζα, τη φασαριόζα Νίκαια. Έχω ακόμα πιο πολλά να σου γράψω για ολόκληρη την ιταλογαλλική ριβιέρα, τις μαγευτικές Antibes, τις απίθανα κοσμοπολίτικες Κάννες με την αίγλη της la Croisette να σου θολώνει το μάτι, το υπερτιμημένο Saint Tropez, τα άπειρα υποτιμημένα χωριουδάκια, την υπέροχη φθινοπωρινή Αγγλία.

Για τις περιπέτειες.

Για όλες τις στροφές που πήρα λάθος και έχασα το δρόμο μου αλλά που βρήκα ευγενέστατους ανθρώπους να μου δείξουν άλλους δρόμους, καινούργιους. Για τότε που το αμάξι με άφησε απο μπαταρία και έπρεπε μεσούσης της Γαλλίας να βρω κάποιον που φυσικά και δεν ξέρει αγγλικά αλλά έχει καλώδια μπαταρίας, κάποιον άλλο που φυσικά και δεν ξέρει αγγλικά αλλά έχει αμάξι με μπαταρία που λειτουργεί για να βάλουμε εμπρός το δικό μου και εν τέλει κάποιον άλλο που φυσικά και δεν ξέρει αγγλικά αλλά έχει μπαταρία να μου πουλήσει και φυσικά να την τοποθετήσει.

Για τότε που οδήγησα συνεχόμενα 1250 χιλιόμετρα σε μια μέρα και η νύχτα με βρήκε στη μέση του πουθενά με την πιο θεαματική νεροποντή που έχω βιώσει στη ζωή μου, να μη βλέπω το δρόμο μηδέ και τις άσπρες γραμμές και όταν τελικά να καταφέρνω να βγω σε ένα πάρκινγκ να επιδίδομαι σε ένα κλάμα γοερό. Για τους φορτηγατζήδες-σωτήρες Γιάννη και Μανώλη που τελικά ο ένας μπροστά και ο άλλος πίσω μου με τα φορτηγά τους με πήγαν έως το Calais αφού φοβόμουν να οδηγήσω άλλο μέσα στη νύχτα και με μια επικείμενη νέα νεροποντή να προμηνύεται απο τον μαύρο ουρανό. Για τις πολύτιμες συμβουλές τους σχετικά με την ανάποδη οδήγηση στην Αγγλία. Για την τελικά όντως ανάποδη οδήγηση στην Αγγλία που έκανε αρχικά τα γόνατά μου να χτυπούν μεταξύ τους.

Έχω πολλά να σου γράψω για όλα όσα είμαι περήφανη που κατάφερα έως εδώ. Περήφανη για το άλλο μου Εγώ. Αλλά και για όλα αυτά που έκανα αφότου έφτασα εδώ. Αλλά αυτά είναι μια άλλη ιστορία.

Δεν θα σου γράψω τίποτα απ’ όλα αυτά όμως. Εξάλλου τα έγραψε όλα ο ποιητής πριν απο εμένα. Και καλύτερα κιόλας.

Μόνο που στο τέρμα του μακρύ μου δρόμου, βρήκα μια φράση που είχα απο καιρό ξεχάσει. Που μπορεί και εσύ να έχεις ξεχάσει.

Stay hungry. Stay foolish.

(Μείνε πεινασμένος. Κάνε την τρέλα σου.)

Bliss you all
A.K.