Καλημέεεεεεραααα
Και με κέφια σήμερα, όχι σαν χθες.... Καλοί μου και πάνω απόλα υπομονετικοί μου αναγνώστες (yes yes εσείς) έχω την χαρά να σας ανακοινώσω ότι η ομάδα του AGreekAbroad ντοτ κομ μεγαλώνει και αυξάνεται. Δεν τα προλαβαίνω και όλα μόνη μου... κάτι τα μαγειρέματα, κάτι οι αμπελοφιλοσοφίες, κάτι το μωρό που κοντεύει 2 μηνών μωρό να μάθει να πληκτρολογεί...
Σας ετοιμάζουμε σπέσιαλ καινούργιο κεφάλαιο, το οποίο ελπίζω να έχει καταφτάσει στις οθόνες σας και κοντά μου αρχάς Σεπτέμβρη με το καλό, πρώτα θα πάει περιοδεία τας Ευρώπας, να μαζέψει και υλικό. Σας μπέρδεψα; Από την χαρά μου είναι. Διαβάστε το παρακάτω σαν προεπισκόπηση του τί μας περιμένει σύντομα.. Ελπίζω να σας αρέσει και να σας ανοίξει την όρεξη! Feedback welcome!
Εν αρχή ην το πως.
Πώς θα καταφέρω πάλι να χωρέσω όλο μου το βιός σε χάρτινες κούτες (αυτές των εμπορευμάτων απο το super market καλέ) και σε μαύρες πένθιμες σακούλες σκουπιδιών(αυτές αγορασμένες), παντελώς αντιστρόφως ανάλογες της διάθεσής μου; Γιατί η αλήθεια είναι πως είμαι πολύ ενθουσιασμένη. Μετακομίζω μόνιμα στην Αγγλία. Πως έφτασα ως εδώ; Εν τάχει και συντομία λοιπόν.
Γέννημα θρέμμα Αθηναία, φεύγω για σπουδές στα Γιάννενα για τη μεγάλη μου αγάπη. Να σπουδάσω Αρχαιολογία (ναι, έβλεπα πολύ Indiana Jones μικρή), μετά τις σπουδές ανεβαίνω Θεσσαλονίκη για να σπουδάσω και φωτογραφία (ναι,ήμουνα μικρή ακόμη και πίστευα πως θα έβρισκα δουλειά μόνο με το ταλέντο μου, σαν αρχαιολόγος ή σαν φωτογράφος σε μουσείο/ανασκαφές) και έπειτα (αφού στο μεσοδιάστημα σιχτήρησα τα κουλτουριάρικα και έκανα και κάτι φεγγάρια μανικιουρίστ-πεντικιουρίστ) ξανάδωσα εξετάσεις και ξαναμπήκα στο πανεπιστήμιο, αυτή τη φορά της Ρόδου με την ιδιότητα της νηπιαγωγού (κι άλλο άχρηστο πτυχίο στη συλλογή μου, -δεν μάζευα γραμματόσημα καλύτερα;)Πήγα και φροντιστήριο για ΑΣΕΠ(πωλούνται σημειώσεις ΑΣΕΠ νηπιαγωγών σε τιμή ευκαιρίας by the way), να είμαι έτοιμη το ζώον. Στερνή μου γνώση... Ο ΑΣΕΠ δεν έγινε ποτέ και μήτε το κόβω να γίνεται. Μόνοι τους θα διδάσκουν οι Έλληνες πλέον τα παιδιά τους (δεν το ήξερες; απο εμένα το μαθαίνεις;σε σόκαρα;σορρυ).
Και όλο αυτό το διάστημα, μην τολμήσεις να διανοηθείς (γιατί ξέρω πως το σκέφτηκες) πως καθόμουν και μόνο σπούδαζα (πως θα γινόταν άλλωστε;άνεργοι είναι οι γονείς μου). Όχι. Προκομμένο κορίτσι. Έχω περάσει εγώ απο καφέ και καφέ (μόνη μου στη βάρδια και service και μπουφέ και πλύσιμο στο χέρι τα ποτήρια με κρύο νερό, τουαλέτες καθάρισμα, σκούπισμα, σφουγγάρισμα, κουβάλημα τα τραπέζια και τις καρέκλες στο κλείσιμο), cluboμάγαζα με το δίσκο στον αέρα (-πάρε το extension πιο κει μανδάμ, θα σου έρθει η μπόμπα βότκα πορτοκάλι στο καμμένο απο τη ντεκαπάζ μαλλί), μπαρ με λιγούρια, ρεμπετάδικα με καψουρολιγούρια 50 και άνω (έδιναν και έπαιρναν τα πούρα και τα johnnie τα μαύρα), καφενεία με ξελιγωμένα παππούδια να κροταλίζουν τις μασέλες μόλις σε βλέπουν. Σφαίρα πήγαινε ο δίσκος. Φυσικά ανασφάλιστα (δίχως ένσημα, δώρα, πληρωμένες άδειες και επιδόματα εννοώ αν δεν το κατάλαβες) και φυσικά κακοπληρωμένα.
Και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Βενζινάδικα (βενζίνη, πλύσιμο και αλλαγή λαδιών και φίλτρων να στα κάνει γκόμενα, μη μου πεις η φαντασίωση όλων των ανδρών απανταχού της υφηλίου), εργοστάσια (πήρα τους σπονδύλους μου στη χαρτοσακούλα με το κολατσιό και έφυγα), ¨νοικιασμένη¨ υπάλληλος ιδιωτικής εταιρείας σε δημόσια υπηρεσία για να δουλεύουμε εμείς και να κάθονται οι μόνιμοι πάνω στους παχυλούς τους μισθούς (διπλανό γραφείο με κρητικοπαρέα δημοσίων αγόρασε ταξιδιωτική βαλίτσα για να περάσει απο τον securita το σουβλιστό κατσίκι να συνοδευσει τις ρακές- στο λόγο μου), μανικιούρ-πεντικιούρ σε κομμωτήρια και κατ’οίκον (με γάνιασε μανδάμ η χοντροποδάρα σου μιά ώρα στον αέρα να της τρίβω την απαίσια φτέρνα που όλο το χειμώνα έπιασε σόλα απο κάτω και θες αύριο να είσαι έτοιμη για στρασωτό ξώφτερνο πέδιλο, θα με γανιάσεις και εσύ άλλη μια ώρα ποια απόχρωση του σάπιου μήλου θα διαλέξεις για να βάψουμε το νύχι;), ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδάκια (που οι γονείς τους είναι πολύ busy να τα διαβάσουν οι ίδιοι- ντουγάνι είναι μανδάμ δεν θέλει να διαβάσει όσο και να με πληρώνεις-εσύ by the way πότε διάβασες κάτι τελευταία;εκτός απο τους υπότιτλους της Σεχραζάτ εννοώ), φρουτάκια (τζόγο καλέ όχι μανάβικο) με όλα τα είδη τρελών που πιστεύουν πως με 10€ θα πάρουν 1010€ για να ανοίξουν κανένα μπουκαλάκι στην παραλία (-χρυσέ μου άνθρωπε, την Cayenne έξω αραγμένη την είδες; Του αφεντικού μου είναι. Εσύ πως λες να την αγόρασε;) και last but not least σε κατάστημα γνωστής εταιρείας κινητής τηλεφωνίας( -θέλω ένα κινητό touch scream, -αυτή καλέ, μου λέει να πατήσω διείσδυση -ε, ρε διείσδυση που σου χρειάζεται-, -πως θα πάρω το i-phone τζάμπα; -ε, ρε διείσδυση που σου χρειάζεται και εσένα κ.λ.π. –έχουμε καιρό να επανέλθουμε στο θέμα).
Στα φρουτάκια δουλεύει και ο άντρας μου (ανασφάλιστα, 12 το βράδυ με 8 το πρωί, με τους χαζούς για 40€ και τώρα που γράφονται αυτές οι αράδες είναι αυτόφωρο, διότι στα φρουτάκια έτσι γίνεται. Μέχρι να τα πάρει ο Οπαπ θα συνεχίσουν να είναι παράνομα και οι μπατσούληδες δεν θα παίρνουν ποτέ μέσα τα αφεντικά με την Cayenne που λέγαμε, αλλά τον μεροκαματιάρη (ξέρεις πόσοι άνθρωποι που τους κοιτάς στραβά και τους το παίζεις καμπόσος, προσπαθούν με αυτή τη δουλειά να ζήσουν τις οικογένειές τους και δεν καταφέρνουν μια Κυριακή να δουν το γιο τους να παίζει μπάλα γιατί δουλεύουν σε αυτά τα ανήλιαγα μαγαζιά;- ο τζόγος στην Ελλάδα δεν τελειώνει ποτέ;).
Και αναρωτιέμαι και ερωτώ. ΠΩΣ θα πληρώσω το λογαριασμό της ΔΕΗ( έναντι 144€, χωρίς παιδιά, μαγείρεμα- που χρόνος για μαγείρεμα;) που μου κλείνει τσαχπίνικα το μάτι απο το τραπεζάκι του σαλονιού; Το νοίκι; Την ασφάλεια του αυτοκινήτου; Το ΚΤΕΟ; Τα τέλη κυκλοφορίας; ΠΩΣ θα κάνω παιδιά; ΠΩΣ θα γηροκομήσω τους ήδη άνεργους και μηδέποτε συνταξιούχους γονείς μου; ΠΩΣ θα πληρώσω τις κηδείες των ονείρων μου (που τα είχα και πολλά η άτιμη;). Με τα 720€ βασικό που παίρνω; Και τα 30€ τα δίνω στην μηνιαία κάρτα των λεωφορείων; Και νομίζεις πως φτάνουν; Κύριε υπουργέ, μήπως να αλλάξουμε μισθούς;
Συνεχίζεις μήπως να με κατηγορείς που φεύγω; Επειδή οι νέοι εγκαταλείπουμε τη χώρα; Όχι, θα καθόμαστε εδώ να σας ξεγλεντάμε. Να κάνετε εσείς πάρτυ στα κότερα με τις συνοδούς σας, και εμείς τους είλωτές σας να μαζεύουμε τη στάχτη απο τα πούρα που λέγαμε πριν. Να βολεύετε τους εαυτούς σας και τα σόγια σας στο δημόσιο και να μας το παίζετε και κουρασμένοι(full ωράριο καταστημάτων δουλεύω τον τελευταίο ενάμιση χρόνο Δευτέρα έως Σάββατο για τα 720€ που λέγαμε, έχω και άντρα, καθόλου απαιτητικό είναι η αλήθεια αλλά που ενίοτε ο απαράδεκτος, μπουχτίζει με τα τοστ που καθημερινά σερβίρω σε παραλλαγές, έχω πλυντήρια, καθάρισμα, σκύλο κ.λ.π.). Αν πιστεύετε πως θα μείνουμε στη χώρα, είσαστε ιλαροτραγικοί. Που κατά την διόλου ταπεινή άποψή μου, ούτως ή αλλιώς είστε.
Η εαυτών μετακόμιση θα γίνει οδικώς, με ένα μικρό τουρνέ σε Ιταλογαλλία(αμ, πώς; κιουρία θα φύγω.να μην πάω εγώ με τον άντρα μου αγκαλίτσα σε μια Κυανή Ακτή, ένα Μόντε Κάρλο, μια Φλωρεντία βρε αδερφέ;-σε camping μη φανταστείς μεγαλεία, αλλά θα πάω), με ένα ford, παραfordωμένο, με εμάς, προικιά, πιατικά, την καλή την χύτρα(δώρο μιας θειάς στο γάμο των γονιών μου προ 25ετίας), μεταφρασμένα πτυχία (η συλλογή που λέγαμε), κ.λ.π. Και όπως λέει ο soon to be ex αφεντικός μου CIAO-BYE-ΓΕΙΑ.
Μια απορία έχω μόνο. ΠΩΣ θα αντέξουν τα αμορτισέρ του αυτοκινήτου μας το δυσβάσταχτο βάρος των ονείρων που παίρνουμε μαζί μας;
Πώς θα καταφέρω πάλι να χωρέσω όλο μου το βιός σε χάρτινες κούτες (αυτές των εμπορευμάτων απο το super market καλέ) και σε μαύρες πένθιμες σακούλες σκουπιδιών(αυτές αγορασμένες), παντελώς αντιστρόφως ανάλογες της διάθεσής μου; Γιατί η αλήθεια είναι πως είμαι πολύ ενθουσιασμένη. Μετακομίζω μόνιμα στην Αγγλία. Πως έφτασα ως εδώ; Εν τάχει και συντομία λοιπόν.
Γέννημα θρέμμα Αθηναία, φεύγω για σπουδές στα Γιάννενα για τη μεγάλη μου αγάπη. Να σπουδάσω Αρχαιολογία (ναι, έβλεπα πολύ Indiana Jones μικρή), μετά τις σπουδές ανεβαίνω Θεσσαλονίκη για να σπουδάσω και φωτογραφία (ναι,ήμουνα μικρή ακόμη και πίστευα πως θα έβρισκα δουλειά μόνο με το ταλέντο μου, σαν αρχαιολόγος ή σαν φωτογράφος σε μουσείο/ανασκαφές) και έπειτα (αφού στο μεσοδιάστημα σιχτήρησα τα κουλτουριάρικα και έκανα και κάτι φεγγάρια μανικιουρίστ-πεντικιουρίστ) ξανάδωσα εξετάσεις και ξαναμπήκα στο πανεπιστήμιο, αυτή τη φορά της Ρόδου με την ιδιότητα της νηπιαγωγού (κι άλλο άχρηστο πτυχίο στη συλλογή μου, -δεν μάζευα γραμματόσημα καλύτερα;)Πήγα και φροντιστήριο για ΑΣΕΠ(πωλούνται σημειώσεις ΑΣΕΠ νηπιαγωγών σε τιμή ευκαιρίας by the way), να είμαι έτοιμη το ζώον. Στερνή μου γνώση... Ο ΑΣΕΠ δεν έγινε ποτέ και μήτε το κόβω να γίνεται. Μόνοι τους θα διδάσκουν οι Έλληνες πλέον τα παιδιά τους (δεν το ήξερες; απο εμένα το μαθαίνεις;σε σόκαρα;σορρυ).
Και όλο αυτό το διάστημα, μην τολμήσεις να διανοηθείς (γιατί ξέρω πως το σκέφτηκες) πως καθόμουν και μόνο σπούδαζα (πως θα γινόταν άλλωστε;άνεργοι είναι οι γονείς μου). Όχι. Προκομμένο κορίτσι. Έχω περάσει εγώ απο καφέ και καφέ (μόνη μου στη βάρδια και service και μπουφέ και πλύσιμο στο χέρι τα ποτήρια με κρύο νερό, τουαλέτες καθάρισμα, σκούπισμα, σφουγγάρισμα, κουβάλημα τα τραπέζια και τις καρέκλες στο κλείσιμο), cluboμάγαζα με το δίσκο στον αέρα (-πάρε το extension πιο κει μανδάμ, θα σου έρθει η μπόμπα βότκα πορτοκάλι στο καμμένο απο τη ντεκαπάζ μαλλί), μπαρ με λιγούρια, ρεμπετάδικα με καψουρολιγούρια 50 και άνω (έδιναν και έπαιρναν τα πούρα και τα johnnie τα μαύρα), καφενεία με ξελιγωμένα παππούδια να κροταλίζουν τις μασέλες μόλις σε βλέπουν. Σφαίρα πήγαινε ο δίσκος. Φυσικά ανασφάλιστα (δίχως ένσημα, δώρα, πληρωμένες άδειες και επιδόματα εννοώ αν δεν το κατάλαβες) και φυσικά κακοπληρωμένα.
Και η λίστα δεν έχει τελειωμό. Βενζινάδικα (βενζίνη, πλύσιμο και αλλαγή λαδιών και φίλτρων να στα κάνει γκόμενα, μη μου πεις η φαντασίωση όλων των ανδρών απανταχού της υφηλίου), εργοστάσια (πήρα τους σπονδύλους μου στη χαρτοσακούλα με το κολατσιό και έφυγα), ¨νοικιασμένη¨ υπάλληλος ιδιωτικής εταιρείας σε δημόσια υπηρεσία για να δουλεύουμε εμείς και να κάθονται οι μόνιμοι πάνω στους παχυλούς τους μισθούς (διπλανό γραφείο με κρητικοπαρέα δημοσίων αγόρασε ταξιδιωτική βαλίτσα για να περάσει απο τον securita το σουβλιστό κατσίκι να συνοδευσει τις ρακές- στο λόγο μου), μανικιούρ-πεντικιούρ σε κομμωτήρια και κατ’οίκον (με γάνιασε μανδάμ η χοντροποδάρα σου μιά ώρα στον αέρα να της τρίβω την απαίσια φτέρνα που όλο το χειμώνα έπιασε σόλα απο κάτω και θες αύριο να είσαι έτοιμη για στρασωτό ξώφτερνο πέδιλο, θα με γανιάσεις και εσύ άλλη μια ώρα ποια απόχρωση του σάπιου μήλου θα διαλέξεις για να βάψουμε το νύχι;), ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδάκια (που οι γονείς τους είναι πολύ busy να τα διαβάσουν οι ίδιοι- ντουγάνι είναι μανδάμ δεν θέλει να διαβάσει όσο και να με πληρώνεις-εσύ by the way πότε διάβασες κάτι τελευταία;εκτός απο τους υπότιτλους της Σεχραζάτ εννοώ), φρουτάκια (τζόγο καλέ όχι μανάβικο) με όλα τα είδη τρελών που πιστεύουν πως με 10€ θα πάρουν 1010€ για να ανοίξουν κανένα μπουκαλάκι στην παραλία (-χρυσέ μου άνθρωπε, την Cayenne έξω αραγμένη την είδες; Του αφεντικού μου είναι. Εσύ πως λες να την αγόρασε;) και last but not least σε κατάστημα γνωστής εταιρείας κινητής τηλεφωνίας( -θέλω ένα κινητό touch scream, -αυτή καλέ, μου λέει να πατήσω διείσδυση -ε, ρε διείσδυση που σου χρειάζεται-, -πως θα πάρω το i-phone τζάμπα; -ε, ρε διείσδυση που σου χρειάζεται και εσένα κ.λ.π. –έχουμε καιρό να επανέλθουμε στο θέμα).
Στα φρουτάκια δουλεύει και ο άντρας μου (ανασφάλιστα, 12 το βράδυ με 8 το πρωί, με τους χαζούς για 40€ και τώρα που γράφονται αυτές οι αράδες είναι αυτόφωρο, διότι στα φρουτάκια έτσι γίνεται. Μέχρι να τα πάρει ο Οπαπ θα συνεχίσουν να είναι παράνομα και οι μπατσούληδες δεν θα παίρνουν ποτέ μέσα τα αφεντικά με την Cayenne που λέγαμε, αλλά τον μεροκαματιάρη (ξέρεις πόσοι άνθρωποι που τους κοιτάς στραβά και τους το παίζεις καμπόσος, προσπαθούν με αυτή τη δουλειά να ζήσουν τις οικογένειές τους και δεν καταφέρνουν μια Κυριακή να δουν το γιο τους να παίζει μπάλα γιατί δουλεύουν σε αυτά τα ανήλιαγα μαγαζιά;- ο τζόγος στην Ελλάδα δεν τελειώνει ποτέ;).
Και αναρωτιέμαι και ερωτώ. ΠΩΣ θα πληρώσω το λογαριασμό της ΔΕΗ( έναντι 144€, χωρίς παιδιά, μαγείρεμα- που χρόνος για μαγείρεμα;) που μου κλείνει τσαχπίνικα το μάτι απο το τραπεζάκι του σαλονιού; Το νοίκι; Την ασφάλεια του αυτοκινήτου; Το ΚΤΕΟ; Τα τέλη κυκλοφορίας; ΠΩΣ θα κάνω παιδιά; ΠΩΣ θα γηροκομήσω τους ήδη άνεργους και μηδέποτε συνταξιούχους γονείς μου; ΠΩΣ θα πληρώσω τις κηδείες των ονείρων μου (που τα είχα και πολλά η άτιμη;). Με τα 720€ βασικό που παίρνω; Και τα 30€ τα δίνω στην μηνιαία κάρτα των λεωφορείων; Και νομίζεις πως φτάνουν; Κύριε υπουργέ, μήπως να αλλάξουμε μισθούς;
Συνεχίζεις μήπως να με κατηγορείς που φεύγω; Επειδή οι νέοι εγκαταλείπουμε τη χώρα; Όχι, θα καθόμαστε εδώ να σας ξεγλεντάμε. Να κάνετε εσείς πάρτυ στα κότερα με τις συνοδούς σας, και εμείς τους είλωτές σας να μαζεύουμε τη στάχτη απο τα πούρα που λέγαμε πριν. Να βολεύετε τους εαυτούς σας και τα σόγια σας στο δημόσιο και να μας το παίζετε και κουρασμένοι(full ωράριο καταστημάτων δουλεύω τον τελευταίο ενάμιση χρόνο Δευτέρα έως Σάββατο για τα 720€ που λέγαμε, έχω και άντρα, καθόλου απαιτητικό είναι η αλήθεια αλλά που ενίοτε ο απαράδεκτος, μπουχτίζει με τα τοστ που καθημερινά σερβίρω σε παραλλαγές, έχω πλυντήρια, καθάρισμα, σκύλο κ.λ.π.). Αν πιστεύετε πως θα μείνουμε στη χώρα, είσαστε ιλαροτραγικοί. Που κατά την διόλου ταπεινή άποψή μου, ούτως ή αλλιώς είστε.
Η εαυτών μετακόμιση θα γίνει οδικώς, με ένα μικρό τουρνέ σε Ιταλογαλλία(αμ, πώς; κιουρία θα φύγω.να μην πάω εγώ με τον άντρα μου αγκαλίτσα σε μια Κυανή Ακτή, ένα Μόντε Κάρλο, μια Φλωρεντία βρε αδερφέ;-σε camping μη φανταστείς μεγαλεία, αλλά θα πάω), με ένα ford, παραfordωμένο, με εμάς, προικιά, πιατικά, την καλή την χύτρα(δώρο μιας θειάς στο γάμο των γονιών μου προ 25ετίας), μεταφρασμένα πτυχία (η συλλογή που λέγαμε), κ.λ.π. Και όπως λέει ο soon to be ex αφεντικός μου CIAO-BYE-ΓΕΙΑ.
Μια απορία έχω μόνο. ΠΩΣ θα αντέξουν τα αμορτισέρ του αυτοκινήτου μας το δυσβάσταχτο βάρος των ονείρων που παίρνουμε μαζί μας;
Ε; ΠΩΣ;
Bliss you all.
A.K.
ΥΓΕΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ...ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΖΕΡΗ ΕΛΑΔΔΙΤΣΑ ΜΑΣ....ΕΤΣΙ ΚΙ'ΑΛΛΙΩΣ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΔΙΩΧΝΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ...
ReplyDeleteΕΥΧΟΜΑΙ Η ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΥΠΟΔΕΧΤΕΙ ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΕΙ ΚΑΘΕ ΠΤΥΧΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥΤΑΛΑΝΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ ΣΟΥ.
ReplyDeleteΑ ρε Α.Κ. Κατάφερες να με κάνεις να χαμογελάω διαβάζοντας ρεαλισμό.....
ReplyDeleteδιαφωνώ αρκετά, στο blog μου έχω γράψει κάτι με αφορμή το παραπάνω http://politikiapopsi.blogspot.com/2011/08/to-be-or-not-to-be.html
ReplyDeleteΑ.Σ.
Mr Anonymous, αν και δε συνηθίζω να δέχομαι απόψεις για το πως θα ζήσω τη δικιά μου ζωή, ευχαριστώ για την υγιή κριτική που φυσικά προάγει το διάλογο. Καλή τύχη σε εσάς με τα σκυφτά κεφάλια. Μπορεί να βρείτε κανένα κέρμα στο δρόμο.
ReplyDeleteδεν είναι σε καμία περίπτωση άποψη για το πως θα ζήσεις την δική σου ζωή, είναι όμως άποψη που είχε αφορμή την δική σου δημοσίευση. Όσο για την ευχή σου, περί κεφαλίων σε κλίση, ο χώρος αυτός δεν είναι ο κατάλληλος για να περιαυτολογήσω, δεν χρειάζεται κιόλας. Σου ανταποδίδω την ευχή προσθέτοντας, ποιώντας ήθος σε ότι κάνεις.
ReplyDeleteΑ.Σ.